Kim jestem, gdy jestem Gunillą?

Gunilla to współczesna dwunastolatka ze Szwecji. W świecie tajemnic pętli ma swoje ważne miejsce. Z natury jest kompletnie nieprzewidywalna, szalona, ale w jakiś sposób melancholijna. Jej największym autorytetem jest jej babcia, która, jak sama mówi – ma z Gunilką skaranie boskie. To prawda, bo zwariowana dziewczynka potrafi np nie wrócić na noc. Zapytana przez babcię po powrocie odpowiada, że musiała sobie coś przemyśleć. Mówi powoli, grubym głosem, o sobie zawsze w liczbie mnogiej, fascynują ją wszelkie osobliwości, lubi rzeczy brzydkie i stare. Jest wyśmiewana przez dzieci w szkole, ale niespodziewanie zyskuje sprzymierzeńca w miejscowej policjantce. Jest dumna z tego, że udało jej się oswoić dziką żabę. Chętnie zażywa z nią razem kąpieli w pobliskim jeziorze i regularnie pyta ulubionego płaza o zdanie w ważnych, życiowych kwestiach. Czasem wypuszcza też Kumaka na postrach, co niespodziewanie przynosi niezłe efekty 😀

36 komentarzy

  1. Żaby są superowe, a tą istotką bardzo dawno nie grałam. Lubiłam bo była totalnie dziwna i totalnie nieprzystająca do niczego, więc mogłam nią odwalać różne rzeczy, na które nikt normalny by nie wpadł 😀

  2. ahaa, rozumiem. I pewnie przez to gunilla staje się bardziej pewna siebie. Ciekawie brzmi o tym wychodzeniu na całe noce z domu. Ja bym raczej się na to nie zdobył.

  3. Jak miło, lubię takie opisy!
    Ja mam koncept swojej postaci, ale dorobię go improwizując, i potem sobie wypiszę co trzeba

  4. @Kat no taka śmieszna, lubię bardzo nią grać, bo mogę zrobić coś, czego sama nigdy bym nie zrobiła / nie powiedziała – to jest fajne uczucie

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

EltenLink